Lion Noir – Een Tijdperk van Magie, Humor en Heel Veel Wijn

Veertien jaar lang was Lion Noir mijn thuis, mijn trots, mijn kind.
Een droom die uitkwam, een plek waar alles samenkwam: sfeer, gastvrijheid, goed eten, en vooral heel veel mooie mensen. Het was geen restaurant, het was een belevenis.
Een plek waar gasten vrienden werden en waar avonden vaak langer duurden dan gepland.

Maar ik deed het niet alleen. Nee, Lion Noir wás Bobby en Willy.
Willy, de directeur, de man die leefde voor Lion Noir. Als hij ergens zijn tanden in zette, dan wist je: het komt goed. Hij regelde alles, had overzicht, en als iets mis dreigde te gaan, dan was hij de eerste die in actie kwam en de laatste die naar huis ging.

En dan Bobby… De barmanager met een gevoel voor humor dat net zo scherp was als zijn cocktails.
Hij schonk geen drankjes, hij schonk een ervaring. Iedereen die bij hem aan de bar zat, wist dat je niet zomaar iets bestelde – je kreeg er altijd een verhaal of een goede grap bij.
En als je geluk had, een shotje extra.

Maar zonder de keuken was er geen magie. Chef Edo, Sammy en Ron, de mannen die in de hitte van de strijd bleven presteren.
Waar wij in het restaurant aan het lachen waren, hadden zij messen in de hand – en die waren scherp, dus we hielden ze te vriend.

En dan Alice. Mijn allereerste bedrijfsleidster, de vrouw die de eerste vijf jaar meebouwde aan de fundering van Lion Noir.
Haar bijdrage aan de beginjaren van Lion Noir was onmisbaar.

En dan ons team in de bediening… Wat een geweldige mensen.
Van de eerste tot de laatste, iedereen die hier ooit een dienblad heeft gedragen, een fles wijn heeft ontkurkt of een gast heeft laten lachen – jullie waren de echte sterren.
Sommigen kwamen voor even, anderen bleven jarenlang hangen, maar allemaal lieten ze een stempel achter.

En dan de diehards, de laatsten die de lichten uit hebben gedaan:
Lola, Willy,Mera, Cerezo,Ian, chef Inez en Noebar.
Jullie stonden er tot het einde, hielden de energie hoog, de gasten blij en de zaak draaiende.
Zonder jullie was het nooit gelukt om Lion Noir zo groots af te sluiten.

En natuurlijk alle geweldige mensen die over de jaren deel uitmaakten van dit avontuur:
Karlijn, Michelle, Esmee, Gavan, Roy, Daphna, Fabienne, Fleur, Lois, Rick, Thomas,Virginie, Jason, Hedda, Rosé, Amee, Coen, Nadine, Jolien, Keetie, Nina, Jeff, Yale, Laura, Sara, Mara, Ryder, Wessel, Digna, Donny, Camilla, Tamara, Tim, Peter Hans, Waikit, Levi, Edo en Bertrand – en nog zovelen die hun stempel op Lion Noir hebben gedrukt.

En natuurlijk Casper en Mr. Yen, mijn zakenpartners in crime.
Zonder hen had Lion Noir niet kunnen bestaan. Samen hebben we iets neergezet
dat niet alleen een restaurant was, maar een begrip. Een plek met karakter,
waar alles kon en waar niets te gek was.

Zoveel mooie mensen, zoveel bijzondere momenten.

En laten we vooral onze gasten niet vergeten.
Van de vaste gasten die de wijnkaart beter kenden dan wijzelf, tot de levensgenieters die voor één avond langskwamen en nooit meer vergeten werden.
De mensen die kwamen voor de sfeer, voor het eten, voor de gezelligheid,
voor een date, een feestje, een drankje te veel – of gewoon om even te ontsnappen aan de wereld.
Zonder jullie was er geen Lion Noir.

Maar voordat we de deur definitief sluiten… op 22 februari geven we nog één keer een groot Slotfeest.
Nog één keer lachen, proosten, dansen en samen herinneringen ophalen.
Nog één keer Lion Noir zoals het hoort.

En dan? Dan is het klaar. Over en uit. De laatste fles is geschonken, de laatste grap is gemaakt, de laatste gast is naar huis (tenzij Peter nog steeds half naakt op de bar staat, in dat geval: sluit maar af, vriend).
Lion Noir leeft niet verder, maar wat hebben we een fantastische tijd gehad.

Dus laten we proosten op het team, op onze onvergetelijke gasten, op de avonden die uit de hand liepen en de herinneringen die blijven.

Lion Noir is geweest. Maar oh, wat was het een feest.

CIAO4NOW

Serge